- politure
- pol·i·ture
English syllables. 2014.
politure
Look at other dictionaries:
Politure — Pol i*ture, n. [L. politura, fr. polire to polish. See {Polish}, v.] Polish; gloss. [Obs.] Donne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
politure — ˈpäləˌchu̇(ə)r noun ( s) Etymology: Italian pulitura, from Latin politura, from politus polished (past participle of polire to polish) + ura ure more at polish archaic : polish I 1 the beauty, politure, and hardness of she … Useful english dictionary
politúra — e ž (ȗ) les. raztopina različnih smol, ki dela, nanesena v tankem sloju, površino bleščečo: nanesti polituro; lužila in politure // tanka plast iz tega: bleščeča se politura mize; raze v polituri; pren., ekspr. njegove besede so okorne, brez… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
Потемкин, Григорий Александрович — светлейший князь Таврический; сын отставного армии полковника Александра Васильевича Потемкина (ум. в 1746 году) и его второй жены Дарьи Васильевны Скуратовой, урожденной Кондыревой (ум. 1780 г.), род. 13 го сентября 1739 г., ум. 5 го октября… … Большая биографическая энциклопедия
régularité — [ regylarite ] n. f. • 1370; du lat. regularis « régulier » 1 ♦ Caractère régulier (d un mouvement). La régularité de son pas, de son allure. ♢ Caractère de ce qui est égal, uniforme. Faire preuve de régularité dans son travail. ⇒ exactitude,… … Encyclopédie Universelle
polissure — ⇒POLISSURE, subst. fém. Vieilli et littér. A. Action de polir un objet, une matière, une surface. Synon. usuel polissage. Chaque barreau, plutôt d acier que d or, semblait luire de lui même, intimement, ou à cause d une excessive polissure (GIDE … Encyclopédie Universelle
régularité — (ré gu la ri té) s. f. 1° Qualité de ce qui est régulier. La régularité du cours du soleil. • Quelle malheureuse régularité, pour vouloir aller tout droit, de ne se détourner pas d un abîme ?, BALZ. De la cour, 6e disc.. Terme de géométrie … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
politura — pl.f. politure … Dizionario dei sinonimi e contrari
zaprawa — ż IV, CMs. zaprawawie; lm D. zaprawaaw 1. «to, czym się potrawy zaprawia, przyprawia dla polepszenia ich smaku, nadania zapachu itp.; przyprawa» Zaprawa do zup, do sałatek. 2. «czynności mające na celu wdrożenie kogoś do czegoś, wyćwiczenie w… … Słownik języka polskiego
politura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. polituraurze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roztwór żywicy w spirytusie, którym powleka się przedmioty drewniane w celu uzyskania połysku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powlekać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
